Artroskopia stawu kolanowego

Zadbaj o swoje zdrowie w domowym zaciszu.
Terapie witaminowe, diagnostyka i specjalistyczne badania

Artroskopia stawu kolanowego

Artroskopia to metoda operacji stawu kolanowego, zaliczana jest do technik małoinwazyjnych poniewaz do przeprowadzenia tego zabiegu używa się z reguły 2-3 małych dostępów operacyjnych

Podczas operacji pacjent zostaje ułożony w pozycji leżącej Przed przystąpieniem do operacji staw kolanowy zostaje wypełniony roztworem glicyny, a następnie przez przygotowane wcześniej nacięcia wprowadzamy do stawu kamerę (artroskop) i precyzyjne narzędzia chirurgiczne. Kontrolujemy przebieg całej operacji na ekranie monitora, gdzie dzięki wprowadzonej wcześniej kamerze mamy powiększony obraz struktur stawu kolanowego. Często na skórę powyżej stawu kolanowego zakładana jest opaska uciskowa tzw. opaska Esmarcha, która ma za zadanie spowodować czasowe niedokrwienie kończyny, dzięki temu niwelujemy krwawienie śródoperacyjne, pozwala nam to na jeszcze bardziej precyzyjne operowanie.

W trakcie artroskopii kolana najczęściej dokonujemy operacji naprawczyczych takich jak:

szycie łąkotek
rekonstrukcje korzenia łąkotki
przeszczepy łąkotek
szycie więzadła krzyżowego przedniego (ACL)
rekonstrukcje wiezadła krzyżowego przedniego (ACL) i krzyżowego tylnego (PCL)
rekonstrukcje kompleksu tylno-bocznego (PLC)
rekonstrukcje kompelsku przednio-bocznego (ALL)
leczenie nawykowego zwichnięcia rzepki
jednoczasowe wielowięzadłowe rekonstrukcje
rekonstrukcje chrząstki stawowej przy użyciu membran hialuronowych i autogennego przeszczepu chrząstki (autocart)

Artroskopia stawu kolanowego Rzeszów | ORTHO-TWINS

Nasze inne usługi

Artroskopia, czyli to, co OrthoTwins lubią najbardziej .

Dziś takim bardziej "ludzkim" językiem powiemy, czym jest artroskopia i co możemy dzięki niej zdziałać. Większość z nas kojarzy zabiegi endoskopowe. Artroskopia działa na podobnych zasadach, tyle że w obrębie stawów W ogromnym uproszczeniu: przez niewielki otwór (wielkości pestki słonecznika) wprowadzana jest minikamera, dzięki której lekarz ma dokładny obraz badanego stawu. Drugim otworem wprowadzane są miniaturowe narzędzia operacyjne. W porównaniu do tradycyjnych operacji widzimy tu ogromną przepaść.

Główne zalety:
• mała inwazyjność, małe nacięcia – szybkie gojenie się bardzo niewielkich ran,
• krótki czas pobytu w szpitalu,
• szybki powrót do pełni zdrowia po zabiegu,
• duża precyzja (wyświetlany obraz podczas zabiegu jest powiększony i bardzo dokładny),
• małe ryzyko powikłań.

Co zatem jest wskazaniem do artroskopii? W ten mało inwazyjny sposób leczymy m.in.:
różnego rodzaju uszkodzenia w obrębie stawów,
złamania śródstawowe,
uszkodzenia i ubytki chrząstki stawowej,
uszkodzenia więzadeł, ścięgien i niestabilności stawów,
uszkodzenia łąkotek,
pojawienie się ciał obcych w stawie,
zmiany zwyrodnieniowe w początkowym stadium.

To bez wątpienia ogromny postęp medycyny i o wiele bardziej komfortowe rozwiązanie dla pacjentów. Krótka rekonwalescencja sprzyja szybszym powrotom do pełnej sprawności

WIĘCEJ NA BLOGU

Więzadła – czym są i jaką odgrywają rolę

Na początek dwa słowa o tym, czy więzadło to to samo co ścięgno

Oczywiście NIE. Choć spotykamy się z częstym myleniem tych dwóch pojęć.

Ścięgno zbudowane jest z tkanki łącznej i stanowi przedłużenie mięśnia do punktu jego przyczepu. Jego zadaniem jest przenoszenie siły skurczu mięśniowego na elementy kostne szkieletu.

Więzadło to również pasmo tkanki łącznej, ale trochę innej budowy i jego zadaniem jest łączenie kości w stawie oraz podtrzymywanie tej konstrukcji.

Ok, wiemy już, że więzadła to takie pasma, które wzmacniają połączenia stawowe. Z jednej strony łączą kości, a z drugiej wzmacniają ruchome połączenia między nimi. Niestety, chociaż są wytrzymałe, są również bardzo nieelastyczne. To z kolei powoduje, że zbytnie ich naciąganie może doprowadzić do urazów takich jak:

rozciągnięcia,

pęknięcia,

zerwania.

Więzadła w stawie kolanowym

Najczęściej w swojej pracy spotykamy się właśnie z więzadłami w stawach kolanowych. Te częste spotkania zaowocowały przyjaźnią i musimy przyznać, że znamy tych gagatków jak własną kieszeń

By bardziej zobrazować, jak działają więzadła, podeprzemy się przykładem więzadeł krzyżowych.

Działają one w ten sposób, że:

stabilizują staw, ograniczając „wychylenie” wykraczające poza naturalny zakres ruchomości,

przeciwdziałają siłom przemieszczającym kość udową względem kości piszczelowej,

wpływają na biomechanikę zgięcia, wyprostu oraz rotacji stawu kolanowego.

W stawie kolanowym ze względu na jego dużą ruchomość, a przez to konieczność stabilizacji w różnych płaszczyznach, mamy też inne więzadła. Są to:

poznane już więzadło krzyżowe przednie,

więzadło krzyżowe tylne,

więzadło poboczne strzałkowe,

więzadło poboczne przyśrodkowe piszczelowe,

więzadło rzepki.

Z doświadczenia wiemy, że więzadło krzyżowe jest podatne na urazy

Kontuzjom w postaci zerwania więzadła w kolanie sprzyja aktywne uprawianie sportu, zwłaszcza gra w piłkę nożną.

WIĘCEJ NA BLOGU

Więzadła – leczenie urazów

Wiemy już, czym są więzadła, wiemy, że to nie to samo co ścięgna i wiemy również, że niestety mogą one ulegać urazom. Wtedy – cali na biało – wchodzimy MY

Najczęstsze urazy to naciągnięcia, naderwania lub zerwania więzadeł.

Uszkodzenia te dotyczą najczęściej więzadeł krzyżowych przednich i pobocznych przyśrodkowych w stawie kolanowym i wbrew pozorom wcale nie tak trudno się ich nabawić.

Najczęściej spotykamy się z nimi u osób, które wyczynowo uprawiają sporty takie jak:

• jazda na nartach, • jazda na rolkach, • jazda na łyżwach, • piłka nożna,• koszykówka, • rugby.

W grupie podwyższonego ryzyka są też „zwykli śmiertelnicy”, którzy np. po długim okresie niskiej aktywności fizycznej decydują się na intensywne uprawianie sportu.

Nie bez znaczenia jest też wiek, ponieważ im jesteśmy starsi, tym ryzyko urazów jest również wyższe.

Wśród objawów uszkodzenia więzadła kolanowego wymienia się:

utratę stabilności - uczucie uciekającego kolana połączone z charakterystycznym odgłosem chrupnięcia czy trzaskania w stawie;

ostry ból kolana, który jest tak silny, że uniemożliwia chodzenie;

wyraźną opuchliznę, która ustępuje z czasem.

Jak wygląda i ile trwa leczenie?

Są to tkanki, które goją się trudno, dlatego w przypadku całkowitego zerwania więzadła w kolanie, konieczna jest operacja jego rekonstrukcji lub przyszycia.

Artroskopia może okazać się konieczna także w sytuacji silniejszego naderwania któregoś z więzadeł krzyżowych, bo te odbudowują się trudniej niż poboczne.

Po takim zabiegu powrót do pełni sił może trwać nawet kilka miesięcy.

WIĘCEJ NA BLOGU

Łąkotka – urazy i sposoby leczenia

Wiemy już, że jak boli, to niedobrze i trzeba szybko reagować. Wizyta u ortopedy będzie dobrą decyzją.

Co złego mogło się zadziać?

Zdecydowanie częściej uszkodzeniom ulega łąkotka przyśrodkowa niż boczna. Dzieje się tak, ponieważ życie jest niesprawiedliwe

Ale zależy to również (jak nie przede wszystkim) od mobilności i sposobów przymocowania, którymi różnią się te łąkotki.

Istnieją urazy, które goją się same i choć niestety należą do rzadkości, to owszem - zdarzają się. Zazwyczaj jednak uszkodzeniu ulega wewnętrzna część łąkotki. Przez to, że jest słabiej ukrwiona, jej szanse na regeneracje są nikłe.

Po wykonaniu odpowiednich badań lekarz decyduje o sposobie leczenia.

Może to być:

leczenie zachowawcze, czyli farmakoterapia, suplementacja, chłodzenie, zalecenie odpoczynku i odciążenia bolącej nogi oraz rehabilitacja;

leczenie operacyjne – najczęściej nasze ulubione - artroskopowe, małoinwazyjne i jednocześnie bardzo skuteczne.

Jak długo dochodzi się do sprawności po operacyjnym szyciu łąkotki?

Wyraźnie podkreślmy, że każdy zabieg jest inny i zalecenia dla każdej osoby będą również dobierane indywidualnie.

Średnio przyjmuje się, że po zabiegu kolano powinno być unieruchomione przez okres około 3-4 tygodni. Lekka aktywność może pojawić się po około 3 miesiącach, a pełna sprawność zazwyczaj wraca po około roku – przy wspólnej pracy pacjenta i specjalistów z zakresu ortopedii, rehabilitacji czy fizjoterapii. Rehabilitacja i ćwiczenia wzmacniające zapobiegają zrostom oraz poprawiają i zwiększają zakres ruchów. Są to elementy NIEZBĘDNE do odzyskania pełnej sprawności.

WIĘCEJ NA BLOGU

Więzadło krzyżowe przednie (ligamentum cruciatum anterius – w skrócie ACL).

Jest ono dłuższe od więzadła krzyżowego tylnego, które z kolei jest silniejsze. Coś za coś!
Jego funkcją jest stabilizacja stawu kolanowego, szczególnie w pozycjach zgięciowych. Stanowi połączenie między kością udową a kością piszczelową.

Jak najczęściej powstają uszkodzenia ACL?
Wyróżnia się 2 najczęstsze mechanizmy uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego: mechanizm rotacyjny – zachodzi, gdy stopy znajdują się w pozycji wyjściowej na podłożu i następuje nagły skręt ciała – zwłaszcza przy zgiętym kolanie (np. kontuzje narciarskie, gdy stopa jest unieruchomiona w bucie); taka sytuacja powoduje nadmierne napięcie więzadła oraz w efekcie jego uszkodzenie; mechanizm przeprostny obejmuje uderzenie w kość piszczelową przy wyprostowanym kolanie.

Diagnostyka nie polega oczywiście jedynie na tego typu badaniach fizykalnych.
Rozmiar i rodzaj uszkodzenia ocenia się również na podstawie innych badań takich jak:
rezonans magnetyczny, RTG (konkretne objawy świadczące o uszkodzeniu, np. objaw Segonda), tomografia komputerowa – w przypadku załamania w obrębie wyniosłości międzykłykciowej.

By dobrać odpowiednią metodę leczenia musimy ocenić stopień uszkodzenia więzadła. Wyróżniamy trzy takie stopnie:
– naciągnięcie więzadła, niewielka liczba włókien uległa uszkodzeniu; stabilność kolana pozostaje zachowana,
- uszkodzenie większej liczby włókien, stwierdza się pourazową niestabilność stawu kolanowego, nie większą niż 5 mm (porównując do zdrowej kończyny),
- całkowite przerwanie ciągłości więzadła, oderwanie przyczepów więzadła od kości lub nadmierne rozciągnięcie więzadła powodujące niestabilność stawu kolanowego większą niż 5 mm.

WIĘCEJ NA BLOGU

Więzadła poboczne to trochę tacy strażnicy przed nadmiernym skokiem w bok

Stabilizują staw kolanowy, ograniczając nadmierny ruch kolan na bok. A dokładniej - zapobiegają szpotawieniu i koślawieniu. Co złego może się tam zadziać? Jak to u więzadeł bywa - można je naderwać lub całkowicie zerwać.

Najczęściej ich uszkodzenia związane są z: uprawianiem niektórych sportów – piłka nożna, koszykówka, tenis, gimnastyka, judo, jazdą na nartach, łyżwach, rolkach, wadą postawy – nadmierna szpotawość lub/i koślawość, otyłością, nieprawidłowym obuwiem, osłabieniem organizmu.

Jak leczymy urazy?
Bardzo dobrą metodą i stosowaną w przeważającej większości przypadków jest leczenie zachowawcze.
Warunkiem jest odpowiednie i szybkie rozpoznanie.
Jeżeli stopień uszkodzenia jest mały lub średni, to bardzo mało prawdopodobne, że doszło również do urazu więzadła krzyżowego. W takim wypadku prowadzi się leczenie nieinwazyjne.
Rokowanie w przypadku uszkodzenia więzadeł pobocznych kolana jest bardzo dobre. Więzadła te świetnie się goją.
Leczenie zachowawcze polega na stosowaniu ortezy, kul i fizjoterapii. Większość pacjentów odzyskuje dzięki temu pełną sprawność i wraca do formy sprzed urazu.

W przypadkach złożonych, gdy uszkodzenie więzadła pobocznego jest jednym z wielu uszkodzeń kolana, postępowanie jest trudniejsze i może wymagać leczenia operacyjnego. Zdarza się to w towarzyszącym uszkodzeniu łąkotki, więzadła krzyżowego przedniego albo kompleksu tylno-bocznego.

Rekonwalescencja w przypadku leczenia zachowawczego jest dość szybka. Pamiętać jednak należy o rehabilitacji i wykonywaniu zalecanych przez specjalistów ćwiczeń. Bez tego ciężko osiągnąć sprawność sprzed urazu i dotyczy to właściwie każdego urazu ortopedycznego

WIĘCEJ NA BLOGU

Więzadło krzyżowe tylkne (poserior cruciate ligament – w skrócie PCL). To drugie, mniej podatne na kontuzje (ale jednak!) więzadło, które występuje w parze ze znanym nam już więzadłem krzyżowym przednim

Jak nazwa wskazuje, odpowiada za stabilność tylnej części stawu kolanowego.
Na kontuzję PCL najczęściej narażone są osoby uprawiające piłkę nożną oraz sporty walki. Lecz proszę nie zrażać – sport to naprawdę zdrowie Urazy PCL nie są powszechne, najczęściej występują z innymi uszkodzeniami elementów kolana, takimi jak np. więzadło krzyżowe przednie czy łąkotka.

Do kontuzji więzadła krzyżowego tylnego dochodzi najczęściej na skutek działania dużej siły na przednią część piszczeli. Najczęściej dzieje się tak na skutek: upadku na kolano, będące w zgięciu. silnego przeprostu w stawie kolanowym. uderzenia kolanem w deskę rozdzielczą samochodu w trakcie wypadku komunikacyjnego.

W większości przypadków, kiedy uszkodzenie więzadła PCL nie jest znaczne, wdraża się leczenie nieoperacyjne, które polega na: zastosowaniu ortezy w celu unieruchomienia stawu kolanowego, stosowaniu zimnych okładów w celu zmniejszenia opuchlizny, przyjmowaniu środków przeciwzapalnych oraz przeciwbólowych.

Następnie wprowadzane są ćwiczenia poprawiające elastyczność stawu oraz wzmacniające mięśnie odpowiedzialne za stabilizację kolana.

Rzadszym i bardziej inwazyjnym rozwiązaniem jest rekonstrukcja PCL. Polecana jest osobom aktywnym fizycznie oraz sportowcom, u których uszkodzenie więzadła skutkuje niestabilnością stawu.
Jej wykonanie jest zasadne także w przypadku stwierdzenia uszkodzeń innych struktur w kolanie.
Operacja odbywa się metodą artroskopową. Polega na usunięciu zerwanego więzadła i zastąpieniu go wszczepem uzyskanym z pobranych ścięgien. Przeszczep zostaje zamocowany specjalnymi implantami do kości piszczelowej oraz udowej, podobnie jak przy rekonstrukcji niedawno omawianego więzadła krzyżowego przedniego.

WIĘCEJ NA BLOGU

artroskopia Rzeszów, artroskopia podkarpackie, rekonstrukcja więzadła krzyżowego tylnego, rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego, artroskopia kolana acl podkarpackie, uszkodzenie łąkotki rzeszów, szycie łąkotki rzeszów, naprawa łąkotki rzeszów,